طلحند

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

طَلحَند

(یا: طَلخند) در‌ شاهنامۀ فردوسی‌، پسر مای‌ و پادشاه‌ هندوستان. در تشویق هوادارانش با برادر خود، «گو»، بر سر دست‌یافتن به تاج و تختِ شاهی جنگید. سپاهش در نبرد دوم با سپاه برادر شکست خورد و بی‌آن که زخمی بردارد کشته شد. مادر طلحند مرگ‌ او را گناه‌ گو دانست‌ و گو که‌ نمی‌خواست‌ با گزارش‌ چگونگی‌ مرگ‌ او سبب‌ آزار بیشتر مادر شود، گزارش‌ داستان‌ را به‌ دانایان‌ داد و از آن‌ها خواست‌ تا راهکاری‌ برای‌ بیان‌ داستان‌ بیندیشند. حاصل‌ کارْ اختراع‌ بازی‌ شطرنج‌ بود که‌ مرگ‌ یا مات‌شدن‌ را بی‌برداشتن‌ زخم‌ نشان‌ می‌دهد. به نوشتۀ مؤلف بُرهان‌ قاطِع‌، طلحند را اسکندر شکست‌ داد‌ و یکی‌ از بزرگان‌، شطرنج‌ را برای‌ سرگرمی‌ مادر بی‌طاقت‌ او اختراع کرد.