علی چنگیزی

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
نسخهٔ تاریخ ‏۲۵ سپتامبر ۲۰۱۹، ساعت ۰۹:۴۹ توسط Reza rouzbahani (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

علی چنگیزی (آبادان 14 مهر 1356ش- )

علی چنگیزی
زادروز آبادان 14 مهر 1356ش
ملیت ایرانی
تحصیلات و محل تحصیل کارشناسی ارشد شیمی آلی- دانشگاه آزاد یزد/ کارشناسی ارشد مدیریت دولتی- دانشگاه تهران
شغل و تخصص اصلی داستان‌نویس
آثار پرسه زیر درختان تاک (رمان- ثالث، 1388)؛ پنجاه درجه بالای صفر (رمان- چشمه، 1390)؛ کاج‌­های مورب (مجموعه داستان- چشمه، 1391)؛ بزهایی از بلور (مجموعه داستان- چشمه، 1393)؛ آدوری‌­ها (رمان- چشمه، 1396)
گروه مقاله ادبیات فارسی
جوایز و افتخارات برنده­‌ی سیزدهمین دوره­‌ی جایزه­‌ی ادبی هوشنگ گلشیری (1393) 
علی چنگیزی
علی چنگیزی

 

داستان­‌نویس ایرانی. با پایان یافتن جنگ تحمیلی و اتمام تحصیلات ابتدایی‌­اش به همراه خانواده به کرمان مهاجرت کرد. در آنجا بعد از دریافت دیپلم، در رشته­‌ی شیمی محض دانشگاه شهید باهنر کرمان کارشناسی گرفت، سپس از دانشگاه آزاد یزد در رشته­‌ی شیمی آلی مدرک کارشناسی ارشدش را دریافت کرد. پس از این دوره در تهران ساکن شد و ضمن تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد مدیریت دولتی دانشگاه_تهران در کلاس‌­های داستان‌­نویسی محمد بهارلو نیز شرکت کرد. او هم‌­اکنون دانشجوی مقطع دکتری مدیریت دولتی در دانشگاه آزاد واحد تهران جنوب است.

از چنگیزی چند داستان در نشریاتی چون آزما، گلستانه، همشهری داستان، تجربه و فرهیختگان منتشر شده است. او در دوره­‌های دهم و یازدهم جایزه­‌ی ادبی جلال آل احمد از داوران این مسابقه بوده. همچنین اولین مجموعه داستان او (کاج‌های مورب) برنده­‌ی سیزدهمین دوره­‌ی جایزه‌­ی ادبی هوشنگ گلشیری (1393) بوده است. از دیگر جوایز او به برگزیده­‌ی دوم "جایزه­‌ی ادبی اصفهان" برای داستان کوتاه "مرمت" (1387) و انتخاب مجموعه داستان کاج‌های مورب به عنوان اثر شایسته­‌ی تقدیر در جایزه­‌ی ادبی "هفت اقلیم" ­می­‌توان اشاره کرد.

سه رمان چنگیزی که در زیر به آنها اشاره می­‌شود به زندگی کویری و مشکلات آن پرداخته است.

 

کتاب­‌شناسی

پرسه زیر درختان تاک (رمان- ثالث، 1388)؛ پنجاه درجه بالای صفر (رمان- چشمه، 1390)؛ کاج‌­های مورب (مجموعه داستان- چشمه، 1391)؛ بزهایی از بلور (مجموعه داستان- چشمه، 1393) و آدوری­‌ها (رمان- چشمه، 1396).

 

منابع: