عمادزاده اصفهانی

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

عِمادزادۀ اصفهانی (اصفهان ۱۲۸۴ـ۱۳۶۹ش)
اسلام‌پژوه ایرانی. در حوزه‌های علمیۀ اصفهان، قم، مشهد و نجف درس خواند. از ۱۳۱۵، ساکن تهران شد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، به دعوت مرتضی مطهری، چندسالی در دانشکدۀ الهیات دانشگاه تهران به تدریس معارف قرآنی پرداخت. مؤلفی پرکار بود و کمابیش ۱۲۰ اثر تألیف کرده است. از آثارش: ترجمه و تفسیر قرآن کریم؛ صحیفۀ کاملۀ سجادیه/ زبور آل احمد، تاریخ مفصل اسلام؛ جهان اسلام و اسلام در جهان؛ مکتب اسلام؛ دایرةالمعارف قرآن.