غافر، سوره

غافِر، سوره

سورۀ شمارۀ ۴۰ به‌ترتیب مصحف و ۵۰ یا ۶۰ به‌ترتیب نزول، از سوره‌های مکی قرآن در ۸۵ آیه و ۱۲۲۸ کلمه. وجه تسمیۀ این سوره به‌کاررفتن کلمۀ «غافرالذنب» در آیۀ سوم آن است. نام‌های دیگر آن «مؤمن» (اشاره به داستان «مؤمن آل فرعون» در آیات ۲۸ تا ۳۳) و «طَوْل» (نامیدن خداوند به ذی‌الطَول= توانمند، در آیۀ سوم) است. اولین سوره از سوره‌های هفت‌گانۀ «حوامیم» یا «حامیمات» است که با حروف مقطّعۀ «حم» آغاز می‌شود و بدین‌ سبب «حم اولی» نیز خوانده می‌شود. بیست و یکمین سوره از سوره‌های مقطّعات است. از نظر حجم، از سوره‌های «مثانی» و دقیقاً نیم‌ جزءِ قرآن است. مضامین اصلی آن عبارت‌اند از برخی صفات الهی، نیایش فرشتگان حامل عرش الهی، شمه‌ای از داستان حضرت موسی (ع)، فرعون و هامان و عذاب دوزخیان.