نمایش مبدأ برای غریب، غلامحسین (تهران ۱۳۰۲ش)

{{جعبه زندگینامه
|عنوان = غلامحسین غریب
|نام =
|نام دیگر=غلامحسین قریب
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|لقب=
|زادروز= تهران 2 تیر ۱۳۰۲ش
|تاریخ مرگ=تهران ۲۳ آذر ۱۳۸۳ش 
|دوره زندگی=
|ملیت=ایرانی
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل= هنرستان موسیقی ملی  
| شغل و تخصص اصلی = موسیقی‌دان، مدرس موسیقی و نوازنده‌
|شغل و تخصص های دیگر= ادیب
|سبک = موسیقی کلاسیک غرب
|مکتب =
|سمت = 
|جوایز و افتخارات =
|آثار = مجموعه شعر و نثر شکست و حماسه (۱۳۳۲)؛ مجموعه داستان قصه‌گوی میدان پر آفتاب (۱۳۴۰)؛ داستان خون مهر (۱۳۵۰). 
|گروه مقاله =موسیقی
|دوره =
|فعالیت های مهم =ریاست كنسرواتوار تهران
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}
[[پرونده:32011200- 3.jpg|جایگزین=غلامحسین غریب|بندانگشتی|غلامحسین غریب]]
غلامحسین غریب (تهران 2 تیر ۱۳۰۲ش- تهران ۲۳ آذر ۱۳۸۳ش)

موسیقی‌دان، مدرس موسیقی و نوازنده‌ی ساز [[کلارینت]] و [[ساکسوفون]]، و ادیب ایرانی. پس از اتمام تحصیلات ابتدایی وارد [[هنرستان موسیقی ملی]] شد و کلارینت و ساکسوفون را نزد اساتید [[چکسلوواکی|چکسلواکی]] هنرستان آموخت (۱۳۱۸). او درس هارمونی را نیز نزد [[پرویز محمود]] یاد گرفته و همزمان به عنوان نوازنده‌ی کلارینت با ارکستر وی همکاری کرده است.

غریب در سال 1325 ضمن همکاری با اداره‌ی هنرهای زیبا برای گردآوری ترانه‌های محلی ایران، تحت نظر لطف‌الله مبشری، به نواحی مختلف ایران سفر کرده است. او عضو هیأت مؤسس پنج‌نفره‌ی [[ارکستر سمفونیک تهران]]، اولین نوازنده‌ی ساز بادی ارکستر سمفونیک و از مؤسسین انجمن هنری [[خروس جنگی]] (۱۳۲8) بوده. غریب در سال 1335 براى تکمیل و مطالعه‌ی هرچه بیش‌تر روى ساز تخصصى خود (کلارینت) و سازهاى بادى به کشورهاى [[ایتالیا]]، [[آلمان]] و [[فرانسه]] سفر کرد و پس از مراجعت به ایران با سمت معاونت [[هنرستان عالی موسیقی|هنرستان عالى موسیقى]] شروع به فعالیت کرد. او در سال 1338 به سمت ریاست کنسرواتوار تهران برگزیده شد و مدت سیزده سال (تا سال 1351) در این قسمت خدمت کرد. بیش‌تر هنرجویان دسته‌ی موزیک نظام و بسیاری از نوازندگان کلارینت دهه‌های 1340 و 1350 شاگردان او بوده‌اند. 

غریب از دوستان نزدیک [[نیما یوشیج]] بوده و اولین داستان او (''ساربان'') در سال ۱۳۲۷ با ویرایش نیما منتشر شده است. از دیگر فعالیت‌های مهم هنری وی به این موارد باید اشاره کرد: انتشار پنج شماره‌ی مجله‌ی خروس جنگی تا ۱۳۲۹، انتشار مجموعه شعر و نثر ''شکست و حماسه'' (۱۳۳۲)، همکاری با مجلات ''هنر نو'' و ''آپادانا'' (به مدیریت [[سهراب سپهری]] و ابوالقاسم مسعودی)، مدیریت کل فعالیت‌های فرهنگی وزارت فرهنگ و هنر (تا ۱۳۵۷)، تدریس و آموزش موسیقی و کلارینت و ساکسوفون در مدرسه‌ی هنر و ادبیات (تا ۱۳۸۱)، تدریس کلارینت از ۱۳۶۵ تا ۱۳۷۹ در دانشکدۀ صدا و سیما، انتشار مجموعه داستان ''قصه‌گوی میدان پر آفتاب'' (۱۳۴۰) و انتشار داستان ''خون مهر'' توسط وزارت فرهنگ و هنر (۱۳۵۰). نام خانوادگی وی در منابع مختلف به هردوشکل قریب و غریب ذکر شده است. 

غریب از اقوام [[قریب، عبدالعظیم (اراک ۱۲۵۷ـ تهران ۱۳۴۴ش)|عبدالعظیم قریب]] (استاد بزرگ دستور زبان فارسی) بوده است.
----</p>
<br><!--32011200-->
[[رده:ادبیات فارسی]]
[[رده:ادبیات معاصر - اشخاص]]
[[رده:رسانه ها و ارتباطات]]
[[رده:رسانه های نوشتاری ایران]]
[[رده:موسیقی]]
[[رده:ایران - اشخاص]]