فرهاد اشکانی (اشکانیان ۴) چهارم ( -۲پ م)
فرهاد اشکانی چهارم ( -۲پ‌م)
شاهنشاه اشکانی (۳۷ـ۲پ‌م). با کشتن پدرش، اُرُد دوم، و سی برادر خود و گروهی از بزرگان پارت، بر تخت نشست. جمعی از سران پارت به سردار رومی مارک آنتونی (مارکوس آنتونیوس) پناه بردند و او را به جنگ با فرهاد چهارم برانگیختند. رومیان در سال ۳۶پ‌م از طریق ارمنستان به ایران حمله کردند، اما سپاه آنان درهم شکست و با تلفات بسیار عقب نشست. دو سال بعد، پادشاه محلی ماد (آذربایجان و کردستان کنونی) با آنتونیوس علیه فرهاد همدست شد و ارمنستان را به‌تصرّف درآورد؛ اما چون آنتونیوس ناچار شد برای مبارزه با اوکتاویوس به روم برود، فرهاد به یاری پادشاه ارمنستان، سرزمین‌های ازدست‌رفته را بازپس گرفت. ستمگری فرهاد مردم را شوراند و مردم تیرداد دوم را به پادشاهی برداشتند (۳۲پ‌م). فرهاد نزد سکاها گریخت و در ۳۰پ‌م توانست به یاری آنان دوباره به تاج و تخت دست یابد. تیرداد به روم نزد اوکتاویوس گریخت و پسر فرهاد چهارم را با خود به گروگان برد. امپراتور روم، بعداً با فرهاد پیمان صلح بست و پسر او را بازپس فرستاد. فرهاد نیز اسیران رومی و پرچم‌هایی را که در جنگ کراسوس به‌دست ایرانیان افتاده بودند، به رومیان بازگرداند (۲۰پ‌م). اوکتاویانوس کنیز ایتالیایی زیبارویی به نام موزا به فرهاد هدیه کرد. این زن پسری زاد که فرهادک (فرهاد پنجم بعدی) نامیده شد. موزا زنی مکار و قدرت‌طلب بود، که با همدستی پسرش، فرهاد چهارم را مسموم کرد و کشت و فرهادک را به تخت نشاند. این مادر و پسر در واقع مشترکاً بر ایران حکم می‌راندند.