فنلاندی، معماری

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
نسخهٔ تاریخ ‏۲۴ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۵:۲۳ توسط Nazanin (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

فَنْلاندی، معماری (Finnish architecture)

موزه مشاغل

از آن‌جا که بناهای اولیۀ فنلاند چوبی بودند، آثار چندانی از آن‌ها برجا نمانده است، مگر چند بنای دینی (کلیسای جامع تورکو[۱]، کلیسای لوهیا[۲]) که در قرن ۱۵م ساخته شده‌اند. درپی اوج‌گیری جنبش کلاسیک[۳] در قرن ۱۸، و دورۀ نئوکلاسیک[۴] (که نمونۀ آن در مرکز هِلسینکی[۵] با طراحی کارل لودویگ انگل[۶] تجلی یافته است) در فنلاند سبکی قویاً فردگرایانه پدید آمد. دهۀ ۱۸۹۰ شاهد آمیزش مفاهیم آرنوو[۷] و سبک بومی بود و یک مرحلۀ مدرنیسم پررونق (به رهبری آلوار آلتو[۸])، و طراحی شهری خیالی (ازجمله باغ‌حومۀ تاپیولا[۹]، اثر آرنه اِروی[۱۰] (۱۹۱۰ـ۱۹۷۷) را در‌پی داشت. در دهۀ ۱۹۸۰ معماری پسامدرنیستی[۱۱] یا «اُرگانیک[۱۲]» فنلاندی (همچون کتابخانۀ شهری تامپِرِه[۱۳]، اثر رایمو پیتیلا[۱۴]) تجلی یافت. آمیزش آرنووُ، و شیوه و نقش‌مایه‌های محلی فنلاند توسط معمارانی همچون لارس سونک[۱۵] (۱۸۷۰ـ۱۹۵۶) و دفتر سارینن ـ گسلّیوس ـ لیندگرن[۱۶]، در دهۀ ۱۸۹۰ موقعیّت جهانی معماری فنلاند را ارتقا بخشید. الیِل سارینن[۱۷] در امریکا شهرت بین‌المللی یافت.

 


  1. Turku Cathedral
  2. Lohja Church
  3. classical
  4. neoclassical
  5. Helsinki
  6. Carl Ludwig Engel
  7. art nouveau
  8. Alvar Aalto
  9. Tapiola
  10. Aarne Ervi
  11. postmodernist
  12. organic
  13. Tampere City Library
  14. Raimo Pietila
  15. Lars Sonck
  16. Saarinen-Gesellius-Lindgren
  17. Eliel Saarinen