نمایش مبدأ برای فوکویاما، فرانسیس (۱۹۵۲)


فوکویاما، فرانْسیس (۱۹۵۲)(Fukuyama, Francis)<br/> [[File:33172700-1.jpg|thumb|فرانسيس فوکوياما]][[File:33172700-2.jpg|thumb|فرانسيس فوکوياما]][[File:33172700-3.jpg|thumb|فرانسيس فوکوياما]][[File:33172700.jpg|thumb|فرانسيس فوکوياما]] {{جعبه زندگینامه
|عنوان =فرانْسیس فوکویاما 
|نام =Francis Fukuyama
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|لقب=
|زادروز=1952م
|تاریخ مرگ=
|دوره زندگی=
|ملیت=امریکایی
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل= دکتری علوم سیاسی از دانشگاه هاروارد
| شغل و تخصص اصلی =نظریه‌پرداز و متخصص اقتصاد سیاسی
|شغل و تخصص های دیگر=
|سبک =
|مکتب =
|سمت =رئیس گروه توسعۀ اقتصادی بین‌المللی دانشگاه هاپکینز
|جوایز و افتخارات =
|آثار = پایان تاریخ و آخرین انسان (1992)
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =اقتصاد، علوم سیاسی
|دوره =
|فعالیت‌های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}

نظریه‌پرداز امریکایی و متخصص اقتصاد سیاسی. تحصیلات دانشگاهی خود را در دانشگاه کورنل<ref>Cornell University</ref> آغاز کرد، در کلاس آلن بلوم<ref>Allan Bloom</ref> فلسفۀ سیاسی آموخت، و دانشنامۀ دکتری علوم سیاسی‌اش را از دانشگاه هاروارد<ref>Harvard University </ref> گرفت. رئیس گروه توسعۀ اقتصادی بین‌المللی دانشگاه هاپکینز امریکاست. با تألیف کتابی به نام ''پایان تاریخ و آخرین انسان''<ref>''The End of History and the Last Man''</ref> (۱۹۹۲) که پیروزی نهایی لیبرالیسم سیاسی و اقتصادی را پیشگویی می‌کند، به‌شهرت رسید. او مدعی شد که پس از پایان جنگ سرد<ref>Cold War</ref> و برچیدن دیوار برلین<ref>Berlin Wall </ref> (۱۹۸۹)، سیر تاریخ بشر در قالب مبارزۀ مکتب‌ها کمابیش به‌پایان رسیده و جهان، لیبرال دموکراسی<ref>Liberal Democracy</ref> را برگزیده است. او جامعۀ مبتنی‌بر نظام لیبرال دموکراسی را آخرین مرحله از تکامل اجتماعی انسان می‌داند و معتقد است که نظامی برتر از آن پا در عرصۀ وجود نخواهد نهاد. وی این نظریه را در ۱۹۸۹ مطرح و در ۱۹۹۲ در کتاب یادشده تشریح کرد. فوکویاما در گذشته نومحافظه‌کار به‌شمار می‌رفت و از کسانی بود که در نامه‌ای به بیل کلینتون<ref>Bill Clinton </ref> رئیس‌جمهور وقت امریکا خواستار ساقط‌کردن حکومت صدام حسین<ref>Saddam Hussein </ref> در عراق شدند. پس از واقعۀ ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ همین درخواست را با جورج دبلیو بوش درمیان گذاشت، علی‌رغم این‌که این واقعه هیچ ارتباطی با دولت عراق پیدا نمی‌کرد. اما بعد رفته‌رفته از دستور کار نومحافظه‌کاران که معتقد بودند این امر بیش از حد نظامی و متکی به مداخلۀ یکجانبه برای استقرار دموکراسی به‌ویژه در خاورمیانه شده است فاصله گرفت و در ۲۰۰۳ به مخالفت با حملۀ امریکا به عراق برخاست. از دیگر آثار اوست: ''ارزش‌های اجتماعی و نیل به رفاه و سعادت'' (۱۹۹۵)؛ ''شکافت بزرگ: طبیعت انسان و بازسازی نظم اجتماعی'' (۱۹۹۹)؛ ''آیندۀ پسا انسانی ما: نتایج بیوتکنولوژیک'' (۲۰۰۲)؛ ''حکومت و نظم جهانی در قرن ۲۱''؛ ''آمریکا بر سر چندراهی: دموکراسی، قدرت، و میراث نو‌محافظه‌کاران'' (۲۰۰۶)؛ ''بعد از نو‌محافظه‌کاران: انحراف از کی آغاز شد'' (۲۰۰۶).

&nbsp;

----

[[Category:اقتصاد]] [[Category:(اقتصاد)اشخاص و آثار]] [[Category:(علوم سیاسی)علوم سیاسی]] [[Category:اشخاص و آثار، عناوین]]