قطب الدین محمد غوری

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

قُطب‌الدّین محمد غوری ( ـ۵۴۱/۵۴۳ق)

از سلاطین و امرای آل شَنْسَب در ولایت غور. بعد از وفات پدرش، عِزُالدّین‌حسین غوری، از جانب برادر خویش، سیف‌الدین سوری، حکومت وَرساد یا وَرشاد و جبال یافت و به «ملک‌الجبال» ملقب شد. وی شهر فیروزکوه را بنا کرد و در آن مقیم شد اما به‌سبب اختلاف با برادرانش، به غزنین نزد بهرام‌شاه پناه برد. پادشاه غزنوی نخست از او پذیرایی کرد و سپس براثر حسادت و بدگمانی وی را به‌قتل رساند.