نمایش مبدأ برای ماسکیلین، نویل (۱۷۳۲ـ۱۸۱۱)


ماسْکیلین، نِویل (۱۷۳۲ـ۱۸۱۱)(Maskelyne, Nevil)

[[File:38050900.jpg|thumb|ماسْکيلين، نِويل]]

اخترشناس انگلیسی. رصدهایی صورت داد تا دریابد شیوۀ استفاده از فاصلۀ ماه<ref>lunar distance method

</ref> برای تعیین‌ طول جغرافیایی<ref>longitude 
</ref> در دریا قابل اطمینان است. در ۱۷۷۴، جرم زمین را با توجه به انحراف خط شاغول، در نزدیکی ماونت شیهالیون<ref>Mount Schiehallion </ref> در پرت‌شر<ref>Perthshire
</ref> اسکاتلند، برآورد کرد. در ۱۷۶۵، اخترشناس سلطنتی<ref> Astronomer Royal </ref> شد و این مقام را تا پایان عمر حفظ کرد. از ۱۷۶۶، انتشار ''تقویم نجومی دریانوردی''<ref>''Nautical Almanac'' </ref> را آغاز کرد. این مجموعه شامل زیج‌های نجومی (جدول‌های اخترشناختی)<ref>astronomical</ref> و رهنمود‌هایی برای ناوبری بود که شاید ماندگارترین خدمت او به اخترشناسی باشد. در لندن زاده شد و در مدرسۀ وست‌مینستر<ref> Westminster School </ref> و کیمبریج درس خواند. در ۱۷۵۵، به مقام کشیشی بارنت<ref>Barnet </ref> گماشته شد، اما در رصدخانۀ گرینویچ<ref>Greenwich Observatory </ref> لندن شروع به کار کرد و به محاسبۀ جدول‌هایی برای جیمز برَدلی<ref>James Bradley </ref> پرداخت که در آن هنگام اخترشناس سلطنتی بود. برَدلی ترتیبی داد تا او با حمایت انجمن سلطنتی<ref>Royal Society </ref> برای رصد گُذر<ref>transit </ref> زهره<ref>Venus </ref>، در ۱۷۶۱، به سنت هلنا<ref>St Helena</ref> برود. با این‌حال اطمینانی به تجهیزاتی که برایش تدارک دیده بودند نداشت و در زمان گذر، وضعیت آب و هوا هم نامساعد شد. ماسکیلین در این سفر دریایی روش قمری را برای یافتن طول جغرافیایی آزمود و نتیجه را در ۱۷۶۳، در ''راهنمای ناوبران بریتانیا''<ref>''British Mariner’s Guide''</ref>، که پیش‌آهنگ همۀ تقویم‌های نجومی دریانوردی بود، منتشر ساخت. تا ۱۷۷۲ موفق به کامل‌کردن روش خود برای رصدکردن گُذرها نشد، در آن زمان دیگر از وقت گُذر ۱۷۶۹ نیز گذشته بود و گُذر بعد هم در عمر او اتفاق نیفتاد.

&nbsp;

----

[[Category:اخترشناسی]] [[Category:(اخترشناسی)اشخاص و آثار]] [[Category:گاه شماری]] [[Category:گاه شماری جهان]]