نمایش مبدأ برای مامقانی، محمدحسن (تبریز ۱۲۳۸ـ نجف ۱۳۲۳ق)


مامِقانی، محمدحسن (تبریز ۱۲۳۸ـ نجف ۱۳۲۳ق)<br>
<p>فقیه و اصولی امامی. در کودکی، پدرش را از دست داد و تحت کفالت صاحب فصول، قرار گرفت. نزد سید حسین کوه‌کمری، شیخ راضی فقیه نجفی، شیخ حسن و علی کاشف‌الغطا، [[شیخ عبدالرحیم بروجردی]] و [[انصاری، شیخ مرتضی (بروجرد ۱۲۱۴ ـ نجف ۱۲۸۱ق)|شیخ مرتضی انصاری]] درس خواند. به‌سبب تقریر درس‌های شیخ انصاری، در بین همدرسان به مُقَرِّر معروف بود. پس از سید حسین کوه‌کمری، بیشتر ترک‌های آذربایجان و قفقاز او را مرجع تقلید خود گرفتند. شیخ ابراهیم سلیمانی و دو فرزندش، عبدالله و ابوالقاسم و نیز میرزا فرج‌الله تبریزی از شاگردان او بودند. در سفر به تهران مظفرالدین‌شاه قاجار به دیدار او رفت و بسیار به وی احترام گذاشت. </p>
<p>از آثارش: ''بُشری‌الوصول الی‌ اسرار علم‌الاصول؛ غایۀ‌الآمال؛ ذرائع‌الاحلام فی شرح شرائع‌الاسلام؛ غایۀالآمال (حاشیه بر مکاسب شیخ انصاری)''.</p>
<br><!--38078000-->
[[رده:دین اسلام]]
[[رده:فقه و اصول و احکام]]