متکاوس

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

مُتَکاوِس

(در لغت به‌معنی انبوه) اصطلاحی در قافیه. قافیه‌ای که در آن پیش از حرفِ رَویِ ساکن، چهار حرف متحرک باشد، مانند چهار حرف متحرک «ب، خ، ر، د» و «ن، گ، ر، د» که در دو قافیۀ این بیت پیش از حرف روی ساکن (ی) قرار گرفته‌اند: گر یار من غم دلم بخورَدی / زآن بهترک به حال من نگرَدی (رودکی). این نوع قافیه در شعر فارسی کمیاب است و به‌سبب تعدد هجاهای کوتاه ناپسند تلقی می‌شود.