مستعین عباسی
مُسْتَعین عباسی (۲۱۹ـ۲۵۲ق)
(شهرت اَبوالْعَباس احمد، ملقب به اَلْمُسْتَعینُ بالله) دوازدهمین خلیفۀ عباسی (حک: ۲۴۸ـ۲۵۲ق). پس از مرگ مُنْتَصِر به خلافت رسید. برای خلافت شایستگی نداشت، اما چون ترکان از فرزندان مُتَوَکِّل بیم داشتند، او را که از خاندان معتصم بود، به خلافت رساندند. مُسْتَعین پیش از خلافت در گمنامی می‌زیست و از راه استنساخ کتاب، زندگی خود را می‌گذراند. مقر خلافت را از سامِرّا به بغداد بازگرداند و با این کار خشم ترکان را برانگیخت تا جایی که خواستار خلع او شدند. به این جهت، مُعْتَز را از زندان بیرون آوردند و با او بیعت کردند و برای خلع مُسْتَعین راهی بغداد شدند. سرانجام او کناره‌گیری کرد و اوایل ۲۵۲ق به واسِط رفت، دَه ماه بعد به فرمان مُعْتَز به شهر قاطول تبعید شد و زیر شکنجۀ حاکم آن شهر جان داد.