مستوره کردستانی
مَستورۀ کُردستانی (۱۲۲۰ـ۱۲۶۴ق)
بانوی عارف و شاعر ایرانی. نام وی ماه‌شَرَف و دختر ابوالحسن‌بَیْگ قادری و همسر خسروخان، والی کردستان، بود. خانواده‌اش معروف به «قادری» و پدرش از مقربین آن خاندان و از محترمین مردم کردستان بود. همسرش مردی عیاش بود و مستوره بعد از مرگ او، تا ۱۲۶۳ق در کردستان ماند و سپس، همراه عمو و سایر خویشاوندان خود، به شهر سلیمانیۀ عثمانی رفت و مدتی بعد درگذشت. از مجموع اشعار مستوره که به سه زبان فارسی، کردی و عربی شعر می‌سروده فقط ۲هزار بیتِ آن باقی مانده که در ۱۳۰۴ش به‌چاپ رسیده است. از آثار دیگر وی تاریخ اردلان به فارسی و رساله‌ای در عقاید و شرعیات و معجم‌الاُدباء (سنندج ۱۳۲۸ش) است. تخلص شعری وی «مستوره» و اشعارش در سبک عراقی و مدح اهل بیت (ع) و دارای مضامین عرفانی و اجتماعی بود.