مشدی گلین خانم
مَشْدی گلين‌خانم ( ـ تهران ح ۱۳۲۷ش)
بانوی قصه‌گوی ایرانی. در‌اصل از مردم بروجرد بود و در سنین نوجوانی به تهران آمد. پس از درگذشتِ همسرِ اولش، با شیخ باقر شیخ‌العراقین، که مقیم عراق بود، ازدواج کرد و در ۱۳۱۳ش به عتبات رفت، اما چون شیخ باقر قصدِ ماندن در وطن داشت، مشدی گلین خانم به‌همراه فرزندش به ایران بازگشت و تا هنگامِ درگذشتش، در خانه‌های اعیان تهران به مراقبت از فرزندان آنان مشغول بود. به‌کمک علی جواهر کلام، پسر عموی همسر دومش، با لارنس پل الول ـ ساتن، ایران‌شناسِ انگلیسی، آشنا شد. ساتن، که مجذوب قصه‌ها و حافظۀ بی‌مانند او شده بود، ۱۱۷ قصه از او را با نام قصه‌های مَشْدی‌گلین خانم گرد آورد. با تأسیس رادیو تهران، علی جواهر کلام، هر هفته، گلین خانم را به رادیو می‌برد تا قصه بگوید. قصه‌های وی چند هفته در رادیو پخش شد. گلین خانم در مراسمِ تودیع الول ـ ساتن نیز قصه‌ای گفت. نيز ← قصه‌های مشدی گلین‌خانم