معزالدین کرت
مُعِزُّالدّین کَرْت ( ـ۷۷۱ق)
ملک معزالدّین حسین، از امیران آل کرت (حک: ۷۳۲ـ۷۷۱ق)، پسر غیاث‌الدین اوّل. در زمان حکومت برادر خود درگیر سرکوب شورش‌های داخلی به‌ویژه شورش علاءالملک، فرمانروای ترمذ، بود. پس از مرگ برادرش ملک حافظ، از طرف اشراف و امرا به فرمانروایی رسید (۷۳۲ق) و سلطان ابوسعید مغول حکومت او را تأیید کرد. دولت آل کرت پس از درگذشت ابوسعید مغول، در ۷۳۶ق، استقلال یافت. دورۀ او اوج آبادانی هرات بود. وی علاوه بر فرونشاندن ناآرامی‌های داخلی، در برابر فشار فرمانروایان ماوراءالنهر نیز مقاومت کرد و امیر وجیه‌الدین سربداری را در نبرد زاوه در ۷۴۳ق شکست داد. همزمان با ظهور امیرتیمور، سعی در برقراری ارتباط نزدیک با او داشت، اما اجل مهلتش نداد و پسرش ملک غیاث‌الدین دوم به جای او نشست.