مقرب الحضرت

مُقَرّبُ‌الحَضْرَت
عنوان عمومی که به بزرگان دربار اطلاق می‌شده است. این عنوان در دورۀ صفویه به طبقه‌ای از رجال گفته می‌شد که افرادی متدین، امین و مسن بودند و سال‌ها پیشینه خدمتگزاری داشتند. ایشان غالباً در دستگاه ایشیک آقاسی‌باشی یا دستگاه ناظر بیوتات سلطنتی خدمت می‌کردند. شب و روز در حرمسرای دربار حاضر بودند و قاپوچیان (دربانان) و ایشیک آقاسی‌های (مسئول تشریفات)حرم از آن‌ها پیروی می‌کردند.