موید نسفی
مُؤیِّد نَسَفی (قرن ۵ق)
شاعر ایرانی. شاعر دربار آل افراسیاب و سلجوقیان و ستایشگر جلال‌الدین علی، حاکم سمرقند و سنجر سلجوقی بود. جز چند غزل، قصیده، رباعی و قطعه که از او به‌جا مانده، دو مثنوی عرفانی به نام‌های نسیم الصبا و پهلوان‌نامه نیز بدو منسوب است. او را در مثنوی‌سرایی اخلاقی ـ عرفانی، شاگرد با واسطۀ سنایی غزنوی دانسته‌اند.