نمایش مبدأ برای میرزایف، عبدالغنی (ازبکستان ۱۹۰۸ـ دوشنبه ۱۹۷۶)


میرزایُف، عَبدُالغَنی (ازبکستان ۱۹۰۸ـ دوشنبه ۱۹۷۶)<br>
<p>دانشمند و ادیب تاجیکستانی. در ۱۹۳۹، رشتۀ خاورشناسی را در دانشگاه دولتی لنینگراد به‌پایان رساند. پس از آن در سمت‌هایی چون رئیس پژوهشگاه تاریخ فرهنگستان شوروی (از ۱۹۴۷ تا ۱۹۵۱) و رئیس پژوهشگاه خاورشناسی فرهنگستان علوم شوروی (از ۱۹۵۶ تا ۱۹۷۶) خدمت کرد. در ۱۹۵۷ دانشنامۀ دکتری عالی گرفت و در ۱۹۶۱ به رتبۀ پروفسوری رسید. در ۱۹۴۸ به عضویت کانون نویسندگان شوروی درآمد و نیز نمایندۀ مردم در شورای عالی تاجیکستان و عضو انجمن روابط فرهنگی شوروی با کشورهای عربی بود. از آثارش: ''ملهم بخارایی'' (۱۹۴۸)؛ ''رودکی و انکشاف غزل در قرون ۱۰ تا ۱۵ میلادی'' به فارسی (استالین‌آباد، ۱۹۵۷)؛ فهرست دست‌نویس‌های شرقی فرهنگستان علوم تاجیکستان در ۶ جلد (۱۹۶۱ـ۱۹۸۸)؛ ''فانی و حافظ'' (۱۹۶۸)؛ ''تاریخ فلسفه'' (۱۹۵۷)؛ ''کمال‌الدین بنایی'' به فارسی (۱۹۵۷) و روسی (۱۹۸۰).</p>
<br><!--38587100-->
[[رده:ادبیات فارسی]]
[[رده:ادبیات معاصر - اشخاص]]
[[رده:خاورشناسی]]
[[رده:(خاورشناسی)ایران]]