نمایش مبدأ برای نهاوندی، میرزا عبدالرحیم (نهاوند ۱۲۳۷ـ تهران ۱۳۰۴ق)


نَهاوندی، میرزا عبدالرحیم (نهاوند ۱۲۳۷ـ تهران ۱۳۰۴ق)<br>
فقیه و اصولی امامی ایرانی. پدرش میرزا نجف مستوفی حاکم نهاوند در دورۀ [[محمدشاه قاجار (تبریز ۱۲۲۲ـ تهران ۱۲۶۴ق)|محمدشاه قاجار]] بود. ۳۰ سال در [[نجف]] بود. نزد [[صاحب جواهر|صاحب ''جواهر'']] و [[شیخ مرتضی انصاری]] درس خواند. در حوزۀ نجف، از زمان شیخ به تدریس پرداخت؛ اما بیانی رسا نداشت. در ۱۲۸۹ به تهران آمد و در مدرسه [[مروی، حاجی محمد حسین خان ( ـ۱۲۳۳ق)|محمدحسین‌خان مروی]] تدریس کرد. میرزا علی تقی، نوۀ سید محمد مجاهد، سید محمد طباطبایی، حاج میرزا مهدی مشهور به گلستانه، و شیخ علی‌اکبر نهاوندی از شاگردان او بودند. محمد بن میرزا عبدالرحیم، صاحب'' تفسیر نفحات‌الرحمان،'' فرزند اوست. از آثار اوست: ''کتاب العتق؛ کتاب الوقف؛ حاشیة‌القوانین؛ اصل‌البرائة؛ دیوان میرزا عبدالرحیم''.
<br><!--39211300-->
[[رده:دین اسلام]]
[[رده:فقه و اصول و احکام]]