هرتسوگ، ورنر (۱۹۴۲)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
نسخهٔ تاریخ ‏۹ ژوئن ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۲۴ توسط Aeen (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

هِرْتْسوگ، وِرْنِر (۱۹۴۲)(Herzog, Werner)

ورنر هرتسوگ

(نام اصلی: ورنر اشتیپ‌تیک[۱]) کارگردان، نویسنده، شاعر، بازیگر و کارگردان اپرا، اهل آلمان. از مهم‌ترین چهره‌های سینمای آلمان نو محسوب می‌شود، که جنبشی بود در حد فاصل دهه‌‌ی شصت تا هشتاد میلادی و با الهام از موج نو فرانسه، تولید آثاری با بودجه‌ی محدود و همراه با بداعت‌های فرمی را پیگیری می‌کرد. اولین فیلم خود، هراکلس[۲]، را در نوزده سالگی ساخت و از آن زمان تا کنون، بیش از شصت فیلم بلند، مستند و فیلم کوتاه را کارگردانی کرده است. اغلب دوربین خود را برای فیلم‌برداری به مکان‌های دور و یا جاهایی که فیلم‌برداری در آن‌جا ممکن نبود، می‌برد. فیلم‌های او مبتکرانه و از لحاظ بصری باشکوه‌اند، همچون آگیره خشم پروردگار[۳] (۱۹۷۲)، نوسفراتوی شبح شب[۴] (۱۹۷۹)، و فیتزکارالدو[۵] (۱۹۸۲). او در سال ۲۰۰۰ کارگردانی فیلم مستندی به‌نام بهترین دوست من[۶] را به‌پایان رساند، که شرح همکاری آشکارا پرتشنج او و کلاوس کینسکی[۷] بازیگر اصلی فیلم‌هایش است. هرتسوگ معمولاً از استوری‌بورد استفاه نمی‌کند و در بسیاری از سکانس‌ها با بداهه‌پردازی پیش می‌رود. او ضمناً چندین کتاب شعر منتشر کرده و چند اپرا را به روی صحنه برده است. فرانسوا تروفو، کارگردان شهیر فرانسوی، هرتسوگ را مهم‌ترین کارگردان زنده معرفی کرده و نشریه‌ی تایم در سال 2009 او را یکی از صد چهره‌ی تاثیرگذار دنیا معرفی کرده است.

 


  1. Werner Stipetic
  2. Herakles
  3. Aguirre der Zorn Gottes/Aguirre Wrath of God
  4. Nosferatu Phantom der Nacht/Nosferatu Phantom of the Night
  5. Fitzcarraldo
  6. My Best Friend
  7. Klaus Kinski