هفت تپه، محوطه باستانی

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

هَفت‌تپه، محوّطۀ باستانی

هَفت‌تپّه، محوّطه باستاني

(یا: کَبناک؛ کَبنَک) معبدی باستانی در نزدیکی شوش و زیگورات چُغازَنبیل. به هنگام پروژۀ کشت نیشکر خوزستان کشف شد. هفت‌تپه بازمانده‌های زیگوراتی یک طبقه است. کاوش‌های هفت‌تپه را هیئت باستان‌شناسی دانشگاه تهران به سرپرستی عزت‌الله نگهبان در ۱۳۴۴ش آغاز کرد. هفت‌تپه معرف معماری دوران عیلام میانه است و قدمت آن به ۱۳۵۰پ‌م می‌رسد. زیگورات هفت‌تپه و مقابر سلطنتی آن را تِپتی آهار پادشاه عیلام ساخته است. کَبناک نام عیلامی هفت‌تپه بود.