نمایش مبدأ برای وحشی بافقی، محمد (بافق ۹۳۹ـ یزد ۹۹۱ق)


وحشی بافقی، محمد (بافق ۹۳۹ـ یزد ۹۹۱ق)<br>
<p>شاعر ایرانی. دورۀ کمال شاعری را در یزد گذراند و برای کسب معاش تنها به ستایش رجال یزد و کرمان پرداخت. شاه طهماسب اول صفوی را نیز ستوده و دربارۀ برآمدن شاه اسماعیل دوم به تخت شاهی مادۀ تاریخ ساخته است. با شماری از شاعران محلی دستگاه حکومتی یزد معارضه و با مولانا موحدالدین فهمی، ملا کیدی و [[محتشم کاشانی، علی ( ـ کاشان ۹۹۶ق)|محتشم کاشانی]] مهاجات داشت. وحشی بافقی از شاعران [[مکتب وقوع]] است. کلیات وی دربرگیرندۀ قصیده، ترکیب‌بند، ترجیع‌بند، غزل، قطعه، رباعی و مثنوی، بیش از ۹هزار بیت است. ''ساقی‌نامه‌''اش در قالب ترجیع‌بند و غزل‌هایش سرآمد شعرهای اوست. چند مثنوی به پیروی از [[نظامی گنجوی، ابومحمد الیاس (گنجه ح ۵۳۵ـ۶۱۴ق)|نظامی]] سروده: ''[[خلد برین|خلدبرین]]'' بر وزن'' مخزن‌الاسرار''،'' ناظر و منظور'' و ''فرهاد و شیرین'' هردو بر وزن ''[[خسرو و شیرین]]''. وحشی بیش از ۱۰۷۰ بیت از ''فرهاد و شیرین'' را نساخت و ۱۲۵۱ بیتِ باقی آن را [[وصال شیرازی، محمدشفیع (شیراز ۱۱۹۷ـ ۱۲۶۲ق)|وصال شیرازی]] سرود و چون عمر او هم وفا نکرد، شاعری به نام صابر با سرودن ۳۰۴ بیت، آن را به پایان رساند. سبکی خاص در سخنوری داشت. دیوان وحشی بارها، ازجمله به تصحیح حسین نخعی به‌چاپ رسیده است (تهران، ۱۳۳۹ش).</p>
<br><!--40061200-->
[[رده:ادبیات فارسی]]
[[رده:ادبیات قدیم – اشخاص]]