پوپ، آرتور اپام (فینیکس ۱۸۸۱ـ شیراز ۱۹۶۹)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
نسخهٔ تاریخ ‏۲۴ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۵:۲۳ توسط DaneshGostar (بحث | مشارکت‌ها) (جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1')
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

پوپ، آرتور اپام (فینیکس ۱۸۸۱ـ شیراز ۱۹۶۹)(Pope, Arthur Upham)

آرتور ام پوپ
Arthur Upham Pope
زادروز فینیکس ۱۸۸۱م
درگذشت شیراز ۱۹۶۹م
محل زندگی امریکا، ایران
ملیت امریکایی
تحصیلات و محل تحصیل دانشگاه های براون (۱۹۰۶)، کورنل (۱۹۰۷ـ۱۹۰۸) و هاروارد (۱۹۰۸ـ۱۹۱۱)
شغل و تخصص اصلی ایران شناس
آثار قدیم ترین قالی های شرقی (۱۹۲۶)؛ شاهکارهای هنر ایران (۱۹۴۵، ترجمه فارسی در ۱۳۴۸ش)
گروه مقاله خاورشناسی

ایران‌شناس امریکایی. در دانشگاه‌های براون (۱۹۰۶)، کورنل (۱۹۰۷ـ۱۹۰۸) و هاروارد (۱۹۰۸ـ۱۹۱۱) در رشتۀ فلسفه درس خواند و در همان رشته در دانشگاه‌های کالیفرنیا و امهرست فلسفه تدریس کرد (۱۹۱۰ـ۱۹۱۷). مدیر موزۀ هنر کالیفرنیا در سان‌فرانسیسکو (از ۱۹۲۰) و مشاور هنر اسلامی در بنیاد هنر شیکاگو (۱۹۲۴ـ۱۹۳۲) بود. بارها به ایران سفر کرد. نخستین و مهم‌ترین سفر پوپ به ایران در آوریل ۱۹۲۵ و به دعوت حسین علاء، وزیرمختار ایران در امریکا، بود و سخنرانی او در منزل اسعد بختیاری در حضور دولتمردان ایرانی، راه را برای شناسایی بسیاری از آثار تاریخی ایران گشود. مشاور هنری افتخاری دولت ایران (۱۹۲۵ـ۱۹۳۵)، سازمان‌‌دهندۀ پنج کنگره و نمایشگاه بین‌المللی هنر و باستان‌شناسی ایران (فیلادلفیا ۱۹۲۶، لندن ۱۹۳۱، لنینگراد ۱۹۳۵، نیویورک ۱۹۶۰، ایران ۱۹۶۸)، عضو فرهنگستان ایران (از ۱۹۳۵م/۱۳۱۴ش) و استاد افتخاری تاریخ هنر ایرانی در دانشگاه تهران (۱۹۳۶م/۱۳۱۵ش) بود. در ۱۹۳۰ مدرسۀ مطالعات آسیایی را بنیاد نهاد که در ۱۹۴۷ به «مؤسسه آسیایی» تغییر نام یافت و در ۱۹۶۶ به ایران منتقل شد و درپی آن، پوپ و همسرش به‌طور دائم در ایران سکونت گزیدند. پوپ با بیش از ۱۰هزار قطعۀ عکس از بناهای تاریخی ایران، از پیش‌گامان تاریخ عکاسی در ایران است. مقبرۀ پوپ در اصفهان است. از آثارش: بررسی هنر ایران از زمان‌های پیش از تاریخ تا عصر حاضر در ۶ جلد (۱۹۳۸ـ۱۹۳۹). در تدوین این اثر، همسرش فیلیس اکرمن، از کارشناسان منسوجات قدیم ایران، نیز سهم بزرگی داشته است؛ مقدمه‌ای بر هنر ایران (۱۹۳۱)؛ قدیم‌ترین قالی‌های شرقی (۱۹۲۶)؛ شاهکارهای هنر ایران (۱۹۴۵، ترجمۀ فارسی در ۱۳۴۸ش)؛ معماری ایران که به فارسی ترجمه شده است؛ آشنایی با مینیاتورهای ایران.