ویلنوو، پیر (۱۷۶۳ـ۱۸۰۶)

ویلْنووْ، پیِر (۱۷۶۳ـ۱۸۰۶)(Villeneuve, Pierre)

دریاسالار فرانسوی. در اکتبر ۱۸۰۵ فرماندۀ ناوگان فرانسه در نبرد ترافالگار بود؛ در این نبرد، تقریباً نیمی از کشتی‌هایش غرق شد و خود او به اسارت درآمد. سال بعد آزاد شد و به فرانسه بازگشت، اما در راه سفر به پاریس برای ملاقات با ناپلئون خودکشی کرد. در پانزده‌سالگی به نیروی دریایی فرانسه پیوست و به‌سرعت ترقی کرد و به درجۀ دریاداری رسید (۱۷۹۶). در خلیج ابوقیر (۱۷۹۸) فرمانده عقبۀ ناوگان فرانسه بود، که شکست خورد و با دو ناو اصلی و دو ناو محافظ خود به مالت گریخت. در ۱۸۰۴ او را به فرماندهی ناوگان جنگی فرانسه در تولون منصوب کردند.

 

---