پیشاهنگی
پیشاهنگی
سازمانی غیرنظامی، با هدف پرورش قوای جسمی و فکری و اخلاقی و اجتماعی کودکان و نوجوانان، افزایش دانش و اطلاعات آنان، تقویت حس وطن‌دوستی و آشنایی با وظایف اجتماعی در ایشان. این سازمان در بسیاری از کشورهای جهان دایر است و نخست در ۱۹۰۸ سـِر بادن پاوِل چنین سازمانی را در انگلستان تأسیس کرد و کشورهای دیگر نیز آن را پذیرفتند. پیشاهنگی دختران در ۱۹۱۰ تأسیس شد. سازمان پیشاهنگی ایران در ۱۳۰۴ش ایجاد شد و در ۱۳۱۳ش مورد توجه رضاشاه پهلوی قرار گرفت و شخصی با نام تامـِس گیبسون از امریکا برای ادارۀ آن به ایران آمد. از ۱۳۲۰ش، به‌سبب جنگ جهانی دوم، فعالیت آن متوقف شد، در ۱۳۳۲ش دیگربار بازگشایی شد، و تا حدود پیروزی انقلاب اسلامی ایران دایر بود. در ایران، پیشاهنگان برحسب سن به سه دسته تقسیم می‌شدند: شیربچگان (هفت تا دَه‌سالگی)، پیشاهنگان (یازده تا پانزده‌سالگی)، و جویندگان و سیاران (پانزده تا بیست‌سالگی).