کارلومان (۸۲۸ـ۸۸۰م)
کارلومان (۸۲۸ـ۸۸۰م)(Carloman)
پادشاه باواریا، کارینْتیا[۱]، پانونیا[۲]، موراوی[۳]، و شاه ایتالیا. پسر ارشد لوئی دوم، پادشاه آلمان، و پدر امپراتور آرنولف کارلومان[۴] بود. در ۸۶۱م و ۸۶۳م، بر پدرش شورید و لوئی سرانجام به تقسیم حاکمیت تن در داد و در ۸۶۵م، ادارۀ امور باواریا و کارینتیا را به وی سپرد. کارلومان نیز در سرکوب شورش دو برادر کوچک‌تر با پدرش همکاری کرد. پس از مرگ امپراتور لوئی دوم (۸۷۵م)، گروهی در شمال ایتالیا از امپراتوری کارلومان حمایت کردند، اما پاپ ژان هشتم[۵] ترجیح می‌داد که شارل دوم امپراتور شود. پس از مرگ شارل دوم[۶] (۸۷۷م) کارلومان بی‌درنگ به شمال ایتالیا عزیمت کرد، و در آن‌جا امپراتور شمال ایتالیا شد، لیکن پاپ از تنفیذ تاج‌گذاری به او خودداری کرد. کارلومان پس از ابتلا به بیماری، ناگزیر شد قلمرو و عناوین خود را به لوئی سوم، برادر کوچک‌ترش، واگذار کند. آرنولف، پسر نامشروع کارلومان، در ۸۹۶م امپراتور شد.