نمایش مبدأ برای کاستی، جا مباتیستا (۱۷۲۴ـ۱۸۰۳)


کاسْتی، جا‌مْباتّیسْتا (۱۷۲۴ـ۱۸۰۳)(Casti, Giambattista)

شاعر ایتالیایی. آثار مهم او عبارت‌اند از ''داستان‌های دل‌انگیز''<ref>''Novelle galanti'' 
</ref> (۱۷۹۳)، مجموعۀ داستانی منظوم در قالب قطعات هشت‌لختی<ref>ottava rima 
</ref> که موضوع آن‌ها را از نویسندگانی نظیر لافونتن<ref>La Fontaine </ref> و بوکاتچو<ref>Boccaccio</ref> گرفته است؛ و ''حیوانات سخن‌گو''<ref>''Gli animali parlanti/The Talking Animals'' </ref> (۱۸۰۲) که تمثیلی شاعرانه و استادانه است. کاستی در پراتو<ref>Prato </ref>، در توسکان<ref>Tuscany </ref>، زاده شد. چندی به کسوت کشیشی درآمد، اما بعدها امید به ارتقا‌ی مقام در کلیسا را از دست داد و تصمیم به سفر گرفت. به خدمت یوزف دوم<ref>Joseph II </ref>، فرمانروای امپراتوری مقدس روم، درآمد و از بیشتر پایتخت‌های اروپا بازدید کرد. پس از بازگشت به رم، یوزف او را به ملک‌الشعرایی برگزید، اما کاستی بعدها از این مقام کناره گرفت تا از مشاجرات سیاسی دور باشد. در پاریس سکونت گزید و تا پایان عمر در آن‌جا زیست. کاستی مؤلف اشعار اپراهای خنده‌دار و همچنین طنزپرداز بود. بیشتر شهرت او مرهون طنزهای منظومی است که در ''شعر تاتارها''<ref>''Poema tartaro''</ref> (۱۷۸۷) آمده است.

&nbsp;

----

[[Category:ادبیات غرب]] [[Category:شعر (اشخاص و آثار)]]