View source for کربن، هانری (۱۹۰۳ـ۱۹۷۸)


{{جعبه زندگینامه
|عنوان =هانری کُرْبَن
|نام =Henry Corbin
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|لقب=
|زادروز=1903م
|تاریخ مرگ=1978م
|دوره زندگی=
|ملیت=فرانسوی
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=دانشگاه سوربون، مؤسسه زبان‌های شرقی
| شغل و تخصص اصلی =ایران‌شناس
|شغل و تخصص های دیگر=اسلام‌شناس
|سبک =
|مکتب =
|سمت =
|جوایز و افتخارات =
|آثار = تخیل خلاق در عرفان ابن عربی؛ ابن سینا و تمثیل عرفانی؛ تاریخ فلسفه اسلامی
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =خاورشناسی
|دوره =
|فعالیت‌های مهم =تاسیس بخش ایران‌شناسی انستیتوی ایران و فرانسه در ایران
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}کُرْبَن، هانری (۱۹۰۳ـ۱۹۷۸)(Corbin, Henry)<br/> [[File:35175500.jpg|thumb|کُرْبَن، هانري]] اسلام‌شناس، ایران‌شناس و متفکر فرانسوی. در ۱۹۱۹ تحصیلات فلسفی خود را در دانشگاه سوربون در پاریس آغاز کرد و در کلاس درس اتین ژیلسون شرکت جست و به مطالعه ترجمۀ لاتینی آثار ابن سینا پرداخت. در ۱۹۲۶ به مؤسسه زبان‌های شرقی رفت و زیر نظر لویی ماسینیون زبان عربی آموخت. نخستین‌بار ماسینیون او را با آثار سهروردی آشنا کرد. سال‌های ۱۹۳۰ـ ۱۹۳۶ را در آلمان گذراند و به مطالعه فلسفۀ آلمانی پرداخت و با هایدگر آشنا شد و کتاب ''متافیزیک چیست؟'' او را به فرانسه برگرداند. با آغاز جنگ جهانی دوم در ۱۹۴۰ به استانبول رفت، زبان فارسی آموخت و تا ۱۹۴۵ در آن‌جا بود. در اواخر ۱۹۴۵ برای نخستین‌بار به ایران آمد و با متفکران ایرانی ازجمله علامه طباطبایی آشنا شد و تحت تأثیر برداشت آن‌ها از بعد معنوی اسلام قرار گرفت و از آن پس یکسره دل به معارف شیعی سپرد. در ۱۹۵۴ جانشین ماسینیون شد و به ریاست بخش علوم دینی مدرسه مطالعات عالی پاریس رسید. از آن پس نیمی از سال را در ایران و نیمی دیگر را در فرانسه می‌گذراند. در ایران بخش ایران‌شناسی انستیتوی ایران و فرانسه را تأسیس کرد و مجموعۀ «گنجینۀ نوشته‌های ایرانی» را منتشر کرد. کربن محقق «شرق‌شناس» به‌معنای متداول آن نبود. متفکری بود که در جستجوی معنویت فراموش‌شده در غرب، به شرق روی آورد و در جهان تشیع ایرانی احیای این معنویت را یافت. تفکر او مبتنی‌بر «فلسفۀ نبوی» و کشف عمق پیام الهی از طریق تأویل بود. سرچشمۀ این تأویل در مفهوم ولایت نهفته است که واسطۀ جهان لاهوت و ناسوت است. صاحب ولایت یا امام انسان کاملی است که رابط بین انسان در حیات دنیوی خود و ذات الهی است. این رابطه با وفات پیامبر و ختم نزول وحی قطع نمی‌شود و به صورتی دیگر در وجود امام برای همیشه ادامه پیدا می‌کند. کربن جایگاه امام را در دو بعد معرفت‌شناسی و هستی‌شناسی بازمی‌شناسد. در بعد معرفت‌شناسی بر تأویل و تفسیر رمزی و نیز مکاشفه و تجربه باطنی تکیه می‌کند و در بعد هستی‌شناسی به سهروردی اشاره می‌کند که برای نخستین‌بار جایگاه آن را بازشناخت و آن را عالم مثال یا خیال نامید. به‌نظر کربن این اندیشه امروز فقط در ایران وجود دارد. آثار کربن سه حوزه تألیف، تصحیح و ترجمه را دربر می‌گیرد. برخی تألیفات او عبارت‌اند از ''ارض ملکوت''؛ ''تخیل خلاق در عرفان ابن عربی''؛ ''ابن سینا و تمثیل عرفانی''؛ ''تاریخ فلسفه اسلامی''؛ ''شیخیه''؛ و سرانجام مهم‌ترین اثر تألیفی او ''اسلام ایرانی'' در ۴ جلد. بخش مهمی از زندگی کربن به تصحیح آثار و متون قدیمی گذشت، او این آثار را نه‌تنها با دقت و صحت تصحیح و چاپ کرده، بلکه بر هر‌کدام از کتاب‌ها مقدمه‌ای مفصل و جامع نوشته است. در صدر این تصحیحات مجموعۀ کامل ''مصنّفات'' شیخ اشراق سهروردی است که در ۳ جلد به چاپ رسیده و کربن تمام آن‌ها را به فرانسه نیز ترجمه کرده است، برخی دیگر عبارت‌اند از''عبهرالعاشقین'' و ''شرح شطحیات'' از روزبهان بقلی شیرازی؛ ترجمه و شرح ''مشاعر'' ملاصدرا؛ ''جامع‌الحکمتین'' ناصرخسرو؛ ''کشف‌المحجوب'' ابویعقوب سجستانی؛ ''جامع‌الاسرار'' سید حیدر آملی؛ ''ایران و یمن: سه رسالۀ اسماعیلی؛'' و سرانجام ''منتخباتی از آثار حکمای الهی ایران از میرداماد تا زمان حاضر'' در ۳ جلد که با همکاری سید جلال‌الدین آشتیانی تدوین و چاپ شده است. بسياري از آثار او به فارسي ترجمه شده است.<br/> <!--35175500-->

[[Category:خاورشناسی]] [[Category:(خاورشناسی)ایران]] [[Category:دین اسلام]] [[Category:اشخاص و عناوین، اصطلاحات و مفاهیم عمومی]] [[Category:فلسفه ، منطق و کلام]] [[Category:فلسفه غرب – اشخاص، آثار و مکاتب]]