کیمیای سعادت
کیمیای سعادت
کتابی به فارسی، در عرفان و اخلاق تألیف امام محمد غزالی. این کتاب در سومین دورۀ زندگی غزالی، یعنی دورۀ خلوت‌نشینی و مردم گریزی او (۴۸۸ـ۴۹۹ق) نوشته شده است. کیمیای سعادت، در حقیقت، تحریر و تلخیصی (با پاره‌ای افزوده‌ها) از احیاء علوم‌الدین است. غزالی در مقدمۀ کتاب از چهار موضوعِ خودشناسی، خداشناسی، دنیاشناسی، و آخرت‌شناسی سخن می‌گوید و آن‌گاه متن کتاب را در چهار رکن اصلیِ عبادات، معاملات، مهلکات، و منجیات، و هر رکن را در دَه اصل بنا می‌کند. نثر بسیار ساده و روان این کتاب، در شمار ارزشمندترین نگاشته‌های فارسی کهن است. این کتاب به تصحیح حسین خدیو جم چاپ (تهران ۱۳۵۴ش) و به ترکی، اردو، انگلیسی و آلمانی نیز ترجمه شده است.