گرایش به شرق

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

گرایش به شرق (Drang nach Osten)

تمایل تاریخی آلمان برای گسترش به‌سوی شرق. این اندیشه را ملی‌گرایان قرن ۱۹ احیا کردند و آلمان کوشید درخلال دو جنگ جهانی آن را عملی کند. این عبارت به کشورگشایی در اروپای شرقی و گسترش نفوذ آلمان به‌سوی خلیج فارس نیز اشاره دارد. در جنگ جهانی اول، آلمانی‌ها موفق شدند با استانبول، در ترکیه، و نیز شهرهای دمشق، مکه، بیت‌المقدس، و بغداد روابط بازرگانی برقرار کنند. براساس پیمان برست ـ لیتوفسک[۱] (۱۹۱۸) مدت کوتاهی بر اروپای شرقی نیز مستولی شدند. در جنگ جهانی دوم، ارتش‌های آلمان بار دیگر اروپای شرقی را درنَوردیدند، به روسیه هجوم بردند و ایران و مصر را تهدید کردند.

 


  1. Treaty of Brest Litovsk