یوسف، سوره

یوسف، سوره
سورۀ شمارۀ ۱۲ به‌ترتیب مصحف و ۵۳ به‌ترتیب نزول، از سوره‌های مکی قرآن در ۱۱۱ آیه و ۱۷۹۵ کلمه. وجه تسمیۀ این سوره اشاره به داستان حضرت یوسف (ع)، فرزند یعقوب (ع)، است. نام دیگر آن «اَحْسَنُ القصص» است؛ زیرا مضمون آن در قرآن این‌گونه توصیف شده است. ششمین سوره‌ای است که با حروف مقطّعه آغاز می‌شود. از لحاظ حجم، از سوره‌های «مئین» است. تنها سورۀ قرآن است که تقریباً تمامی آن از یک داستان کامل سخن می‌گوید. مضمون اصلی آن عبارت‌ است از داستان حضرت یوسف (ع) و سرگذشت او با پدر و برادرانش که دربردارندۀ وقایع و حوادثی عبرت‌انگیز و نکات آموزندۀ اخلاقی است.