یکاهای الکترومغناطیسی
یِکاهای الکترومغناطیسی (electromagnetic units)
(یا: واحدهای برقاطیسی) دسته‌ای از واحدهای اصلی در الکترومغناطیس. با واحدهای الکترواستاتیکی بار و جریان و اختلاف پتانسیل متناظرند. واحد مغناطیسی اصلی، که با واحد پایۀ الکتریسیته تناظر دارد، قطب مغناطیسی واحد است و بنابر تعریف، قطب مغناطیسیِ نقطه‌ای است که در خلاء نیروی یک دین را به قطب مشابهی در فاصلۀ یک سانتی‌متری وارد می‌کند. واحدِ اندازه‌گیری شدت میدان مغناطیسی اُرستد است. میدانی که نیروی یک دین را بر قطب مغناطیسی واحد وارد می‌کند، شدتی برابر یک اُرستِد دارد. واحد الکترومغناطیسی جریان الکتریکی اَب‌آمپر است. اگر جریان یک اَب‌آمپر در سیمی به طول یک سانتی‌متر جاری شود، نیرویی معادل یک دین، حاصل از میدان مغناطیسی با شدت یک اُرستِد، در راستای قائم بر آن وارد می‌شود. اَب‌کولن مقدار الکترسیته‌ای است که هرگاه جریان یک اَب‌آمپر در مداری برقرار باشد، در زمان یک ثانیه از هر نقطه از مدار می‌گذرد. اَب‌ولت واحد الکترومغناطیسی اختلاف پتانسیل است و برابر است با اختلاف پتانسیل بین دو نقطه، هرگاه برای انتقال یک اَب‌کولن الکتریسیته از نقطه‌ای به نقطۀ دیگر انجام یک اِرْگ کار ضرورت داشته باشد. نیز ← واحدهای الکترومغناطیسی