یکلیا و تنهایی او
یَکُلیا و تنهایی او
رمانی به فارسی، نوشتۀ تقی مدرسی، در ۱۳۳۴ش. در این اثر نویسنده مضمون اسطوره‌ای ـ عاشقانۀ رمان خود را با نثری شبه‌کلاسیک و ملهم از روال روایتیِ عتیقِ کتاب مقدس بیان کرده است. قهرمانان رمان در ستیز با قوانین جامعه و ملکوت، می‌کوشند با عشق بر انزوا و ترس خود چیره شوند. این اثر در ۱۳۳۵، برندۀ جایزۀ بهترین رمان سال شد و زمینه‌های نوشتن داستان‌های اسطوره‌گرایانۀ پس از خود را پدید آورد.