بعداز ظهر یک فون
بعداَز‌ظُهر یک فون (L\'Après-midi d’un faune)
مشهورترین منظومۀ شعری استفان مالارمه، به زبان فرانسوی، منتشرشده در ۱۸۷۶. مکان داستان این منظومۀ ۱۱۰بیتی، در هم‌خوانی با شیوۀ دوازده‌هجایی موسوم به‌شیوۀ اسکندرانی، سیسیل است (به تقلید از اشعار یونانی). البته مالارمه شاعری نیست که دربست به این شیوه وفادار بماند؛ هرکجا که اقتضا کند، شکست‌هایی خواهیم دید که ازقضا ظرافتِ آهنگین شعر را صدچندان می‌کند. ماجرا دو سویه دارد: فون، رب‌النوع مزارع، و حوریان جوان، که فون دل در گرو آن‌ها سپرده است. البته حوری‌ای در کار نیست؛ از خلال حدیث نفس فون در بعدازظهری پر از خواب‌های برآشفته است که حوریان با حدتی وهم‌آلود چهره می‌نمایند. این دو سویه در‌پی تصاویری که بنا بر ترتیب منطقی طبیعی بازنموده نمی‌شوند، در‌هم می‌شوند، از هم عبور می‌کنند، همدیگر را پس می‌رانند و از هم دور می‌شوند. این شعر پارناسی مالارمه، به‌درستی قطعه‌ای برای کارشناسان دانسته شده است؛ منظومه‌ای پیچیده و به‌غایت ظریف. کلود دبوسی، پوئم سمفونیکی برای این منظومه ساخته است با عنوان پرلود برای بعدازظهر یک فون.