الفیه ابن مالک
اَلْفیّۀ اِبنِ مالِک
منظومه‌ای به عربی سرودۀ ابن مالک، در حدود ۱۰۰۰ بیت، با نام اصلی الخلاصة‌الالفیه در صرف و نحو. این اثر، که خود گزیدۀ منظومۀ بزرگ‌تری از سُراینده با نام الکافیة‌الشافیه است، از همان آغاز با اقبال نحویان مواجه شد و به‌‌عنوان متنی آموزشی مورد شرح و حاشیه و تعلیق بسیار قرار گرفت؛ ازجمله شرح فرزند سُراینده به‌نام بدرالدین معروف به ابن الناظم، شرح ابن عقیل، شرح ابن هشام و شرح سیوطی.
الفیه به زبان‌های اروپایی نیز برگردان شده است (ترجمۀ فرانسه، بیروت ۱۸۸۸).