بی خانمانی
بی‌خانِمانی (homelessness)
فقدان دسترسی به مسکنی مناسب. بی‌خانمان به افراد و خانواده‌هایی اطلاق می‌شود که در فضای باز و بدون حفاظ و سرپناه زندگی می‌کنند، همچنین افرادی که موقتاً در اقامتگاه‌ها، پناهگاه‌های شبانه، مؤسساتی مثل بیمارستان‌های روانی یا منزل دوستان و بستگان سکنا دارند. بی‌خانمانی ممکن است ناشی از جنگ، آتش‌سوزی، سیل، یا حوادثی مشابه، و نیز ناشی از خشونت در خانه، طلاق، بیکاری، یا کمبود مسکنِ ارزان باشد. بیشتر بی‌خانمان‌ها، مجرد، بی‌کار و فاقد مدرک تحصیلی‌اند؛ اکثراً سابقۀ خشونت در خانه دارند یا مبتلا به اختلالات روانی، اعتیاد به الکل یا مواد مخدرند. میزان مرگ‌ومیر آنان بیش از دیگران است. بی‌خانمانی احساس ناکامی به‌همراه می‌آورد و به انزوا، فقدان اعتماد به نفس، عدم نظارت بر ابتدایی‌ترین تصمیم‌ها و اعمال زندگی روزمره، ازجمله زمان و نوع خوراک، زمان و مکان استحمام، منجر می‌شود. بی‌خانمانی در سال‌های اخیر، به‌ویژه در میان جوانان، افزایش یافته است.