تبع
تُبَّع
(جمع: تبابِعَه) در قرآن، لقب عده‌ای از شاهان حِمْیَری در قرون ۴ و ۵م که در یمن حکومت می‌کردند. از قوم تبّع دوبار در قرآن (دخان، ۳۷؛ ق، ۱۴) یاد شده است. تبّع که نامش اسعد ابوکرب یا سعد ابوکرب بود، از پادشاهان یمن بود که طبق روایات نبوت پیامبر اسلام (ص) را تصدیق کرد و اسلام آورد. در برخی روایات آمده است که او برای نخستین‌بار بر کعبه پرده یا پوشش درست کرد.