تورات در قرآن

تورات در قرآن
(در لغت عبری توراه/توریه، به‌معنای ارشاد و هدایت) کتاب مقّدس عبری یا عبرانی یهود. تورات در اصل اسفار خمسه (سِفْر یا کتاب اول عهد عتیق) است، ولی توسعاً به همۀ عهد عتیق اطلاق می‌شود. در قرآن، به تحریف‌شدن تورات تصریح شده است (بقره، ۷۵؛ آل عمران، ۷۸، ۹۳؛ مائده، ۴۳ ـ۴۶، ۶۶ انعام، ۹۱). در قرآن هجده بار تورات با همین نام و بارها با صفات دیگر، چون الفرقان (جداکننده حق از باطل)، امام (سرمشق)، الذکر، الضیاء، هُدی (هدایت) و رحمة به‌کار رفته و در توراتِ قبل از تحریف، به نبوت حضرت محمد (ص‌) تصدیق شده. (بقره، ۷۶؛ اعراف، ۱۵۷؛ فتح، ۲۹) و یهودیان انتظار پیامبر آخرالزمان، یعنی حضرت محمد (ص) را داشته و وصف او را در تورات یافته بودند (اعراف ،۵۷).