حاجیلر
حاجیلَر
طایفۀ ترک ایران، از طوایف گرایلی در شرق مازندران، یا از طوایف ذوالقدر فارس، انتقال‌یافته به استرآباد در قرن ۱۰ق، ساکن گرگان و مینودشت و فندرسک در استان گلستان. روستانشینان حاجیلر، همانند بسیاری دیگر از روستاییان مازندران، تابستان را به روستاهای کوهستانی خود می‌رفتند. ییلاق این مردم در کوهسار فندرسک و قشلاق آنان در روستاهای بلوک کوچک یا نیم‌بلوک حاجیلر است. این بلوک بخشی از طوایف معروف کبودجامه بود و پس از سکونت طایفۀ حاجیلر به این نام موسوم شد. نام این بلوک در ۱۳۱۸ق به مینودشت تغییر یافت. حکومت استرآباد در عصر شاه‌طهماسب و سلطان‌محمد خدابنده، پس از چند سال در اختیار خوانین طایفۀ حاجیلر از ذوالقدرهای فارس، نظیر ابراهیم‌خان و محمدخلیفۀ حاجیلر، بود.