دومینیکن، جمهوری

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
نسخهٔ تاریخ ‏۲۴ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۵:۲۳ توسط Reza rouzbahani (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
دومینیکن، جمهوری
نام فارسی جمهوری دومینیکن
نام لاتین Dominican Republic
نظام سیاسی جمهوری چندحزبی با دو مجلس قانون‌گذاری
جمعیت  ۹,۳۷۸,۸۱۸ نفر
موقعیت در حاشیۀ شمالی دریای کارائیب
پایتخت سانتو دومینگو
تراکم نسبی (نفر در کیلومتر مربع) ۱۹۲.۷
شهرهای اصلی  سانتیاگو، لارومانا، سان‌فرانسیسکو دو ماکوریس، پوئرتو پلاتا
زبان اسپانیایی
دین مسیحیت
مساحت (کیلومتر مربع) ۴۸,۶۷۰

دومینیکن، جمهوری (Dominican Republic)

دومينيکن، جمهوري

موقعیت. کشور جمهوری دومینیکن در بخش شرقی جزیرۀ هیسپانیولا[۱] واقع در جزایر هند غربی (آنتیل‌های بزرگ) و در شمالی دریای کارائیب جا دارد. مساحت این کشور ۴۸,۶۷۰ کیلومتر مربع و پایتخت آن شهر سانتو دومینگو[۲] است.

سیمای طبیعی. کشور دومینیکن حدود دو سوم از جزیرۀ هیسپانیولا را دربرگرفته و از غرب با کشور هائیتی[۳] هم‌مرز است. اقیانوس اطلس در شمال و دریای کارائیب در جنوب آن قرار دارند و گذرگاه مونا[۴] در شرق، آن را از پوئرتو ریکو[۵] و نیز دریای کارائیب را از اقیانوس اطلس جدا می‌کند. دومینیکن سرزمینی کوهستانی است و بخشی از رشته‌کوه‌های کوردیرا سانترال (کوردیرای مرکزی)[۶] با ارتفاع ۳,۱۷۵ متر (کوه پیکودوآرته[۷]) که بلندترین نقطه در جزایر کارائیب است، قسمت میانی آن را تشکیل داده است. رودخانه‌های چندی در این سرزمین جریان دارند که مهم‌ترین آن‌ها عبارت‌اند از یاکۀ جنوبی[۸]، یاکۀ شمالی[۹]، و یونا[۱۰] و دریاچۀ انری‌کیو[۱۱] واقع در نواحی غربی بزرگ‌ترین عارضۀ آبی آن محسوب می‌شود. علاوه بر کوه‌های کوردیرای مرکزی، رشته‌ارتفاعات کوچک‌تری در امتداد ساحل شمالی و نیز در مرز جنوب غربی وجود دارند که دشت‌های پهناور و کم‌ارتفاعی چون درّۀ وسیع و حاصل‌خیز سیبائو[۱۲]، در شمال را در میان خود جا داده‌اند و شهرهای مهم کشور مانند سانتیاگو[۱۳]، لارومانا[۱۴]، سان‌فرانسیسکو دو ماکوریس[۱۵]، و پوئرتو پلات[۱۶] در همین نواحی و اقلیم کشور دومینیکن همانند دیگر نواحی کارائیب گرم و مرطوب همراه با باران‌های فصلی است و بیشترین بارندگی مربوط به نواحی شمالی و شرقی است. پدیدۀ توفند که از مهم‌ترین بلاهای آسمانی ناحیۀ کارائیب است، اغلب در ماه‌های خرداد تا آبان این کشور را تهدید می‌کند و غالباً موجب ویرانی تأسیسات و آسیب‌های جانی و مالی بسیار می‌شود.

اقتصاد. اقتصاد دومینیکن عمدتاً به کشاورزی متکی است و قهوه، کاکائو، توتون، موز، برنج، به‌ویژه، نیشکر محصولات صادراتی آن را تشکیل می‌دهد. صنعت دومینیکن به صنایع سبک از قبیل تصفیۀ شکر، نساجی، کود شیمیایی، رنگ، انواع نوشابه و سیگار محدود می‌شود و گردشگری آن از وضعیت بسیار خوبی برخوردار است و طی پانزده سال اخیر، سالانه دَه درصد رشد مثبت داشته است.

حکومت و سیاست. نوع حکومت دومینیکن، جمهوری چندحزبی با دو مجلس قانون‌گذاری است. رئیس‌‌جمهور که عالی‌ترین مقام کشور است و قدرت اجرایی را در دست دارد برای ۴ سال و از طریق آرا مستقیم مردم انتخاب می‌شود. مجلس سنای این کشور ۳۰ عضو و مجلس نمایندگان آن ۱۴۹ عضو دارد که اعضای آن را مردم هر چهار سال یک‌بار انتخاب می‌کنند.مردم و تاریخ. جمعیت دومینیکن حدود ۹,۳۷۸,۸۱۸ نفر است (۲۰۱۰)، و تراکم نسبی آن ۱۹۲.۷ نفر در کیلومتر مربع می‌رسد. مردم این سرزمین ترکیبی از نژاد اروپایی (اسپانیایی) و افریقایی‌اند و زبان رسمی آنان اسپانیایی است. ۵۱.۵ درصدشان را زنان و ۴۸.۵ درصد را مردان تشکیل می‌دهند و حدود ۸۲ درصد از آنان پیرو کلیسای کاتولیک رُم‌اند. کاریب‌ها ازجمله قدیمی‌ترین اقوام ساکن هیسپانیولا بوده‌اند و آن را کیسکویا می‌نامیدند. کریستوف کلمب در ۱۴۹۲م به این جزیره وارد شد و آن را اسپانیولا نامید که بعدها به هیسپانیولا معروف شد. شهر سانتو دومینگو، قدیمی‌ترین شهر اروپایی قارۀ امریکا، در ۱۴۹۶ ساخته شد. بعدها فرانسوی‌ها نیمۀ غربی جزیره مزبور را تصرف کردند و تا ۱۷۹۵ بخش شرقی را نیز به متصرفات خود افزودند. در ۱۸۰۸، مردمِ بخش شرقی علیه فرانسویان و هائیتی‌ها قیام کردند و با حمایت انگلستان آنان را به‌سوی غرب راندند و قسمت شرقی جزیره را آزاد کردند و جمهوری دومینیکن را در ۲۷ فوریۀ ۱۸۴۴، به سرپرستی پدروسانتانا، تأسیس کردند.

 


  1. Hispaniola
  2. Santo Domingo
  3. Haiti
  4. Mona
  5. Puerto Rico
  6. Cordillera Central
  7. Pico Duarte
  8. Yaque Del Sur
  9. Yaque Del Norte
  10. Yuna
  11. Enriquillo
  12. Cibao
  13. Santiago
  14. Laromana
  15. Sanfrancisco de Macoris
  16. Puerto Plata