زوبین
زوبین
سلاحی سرد، مرکب از میله‌ای چوبین یا خیزرانی، به بلندی تقریباً ۲.۵ متر، که به نوکی تیز منتهی می‌شود. سابقۀ استفاده از زوبین به حدود ۴۰۰هزار سال پیش بازمی‌گردد. انسان‌های اولیه نوک تیز زوبین (پیکان) را از سنگ چخماق یا استخوان جانوران می‌ساختند. در جنگ یا شکار از زوبین به‌منزلۀ نیزه استفاده می‌شد، اما آن را بیشتر همچون تیری به‌سوی هدف پرتاب می‌کردند. زوبین از نیزه کوتاه‌تر است و هنوز در برخی نقاط جهان از آن برای شکار و صید آبزیان بزرگ‌جثه، ازجمله نهنگ، استفاده می‌شود. قبایل جنگل‌نشین افریقا و بعضی نواحی دیگر، گاه پیکانِ زوبین را به زهر آغشته می‌کنند تا شکار یا دشمن را زودتر از پای درآورند. در نمایش‌های ورزش خشن گاوبازی نیز ماتادورها از زوبین استفاده می‌کنند.