سقاخانه
سقّاخانه
مکانی درگاهی‌مانند و کوچک با سقفی طاقی‌شکل در دیوار یا بر سر گذرگاه، با ذخیرۀ آب آشامیدنی، سقاخانه را از آجر و ساروج می‌سازند و به کاشی‌های منقوش به تصاویر قدیسان شیعی، به‌ویژه حضرت ابوالفضل (ع) و امام حسین (ع) منقش و در گودال یا دوستکامیِ آن آب ذخیره می‌کنند تا تشنگان از آن بیاشامند. ظاهراً سقاخانه‌های اولیه را به نیت خیررساندن به مردم بنا می‌کردند تا ثوابی برده باشند. بعدها سقاخانه به مکانی مقدس و متبرک بدل شد؛ چنان‌که بر لبه‌های آبگیر آن شمع روشن می‌کردند و به حاجت‌مندی در پیاله‌ای که آن‌جا می‌نهادند، سکه‌ای نیز می‌انداختند. از سقاخانه‌های معروف تهران: سقاخانۀ نوروزخان، در گذر نوروزخان، واقع در جنوبِ خیابانِ بوذرجمهری؛ سقاخانۀ آینه، واقع در کوچۀ ظهیرالاسلام؛ سقاخانۀ آشیخ هادی، واقع در چهارراه شیخ هادی.