سلطان الحکما، ابوالقاسم (۱۲۴۵ ـ کرج ۱۳۲۲ ق)
سلطانُ‌‌الحکما، ابوالقاسم (۱۲۴۵ـ کرج ۱۳۲۲ق)
(نام اصلی: ابوالقاسم نایینی) پزشک و مدرس ایرانی. پس از تحصیل در اصفهان و یزد به تهران رفت و در مدرسۀ صدر تدریس کرد. در ۱۲۸۰ق، با سِمَت حکیم‌باشی‌گری در وزارت امور خارجه به‌کار پرداخت و در ۱۲۹۴ق، مدرس طبِ ایرانی در مدرسۀ دارالفنون شد. ناصرالدین‌شاه قاجار به او علاقه داشت و در ۱۳۰۲ق به او لقب سلطان‌الحکما داد. از آثارش: ناصر الملوک به فارسی در پزشکی که در تهران چاپ شده است؛ تحفۀ ناصری به عربی؛ رسالۀ یوسفیه؛ رسالۀ حمائیه.