سلطان بندرآباد، مجموعه بنا

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
نسخهٔ تاریخ ‏۲۴ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۵:۲۳ توسط DaneshGostar (بحث | مشارکت‌ها) (جایگزینی متن - '\\2' به '<!--2')
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

سلطان بندرآباد، مجموعه بَنا

مجموعه‌ای در رُستاق در ۳۶‌کیلومتری یزد از قرن ۸‌ق. قرن‌ها زیر شن بود. در دورۀ پهلوی بیرون آورده شد. از یک خانقاه، مسجد جامع، حسینیه، آب‌انبار و مقبرۀ شماری از مشایخ سلسله صوفیان فرقۀ دادایی ازجمله سلطان محمودشاه پسر شیخ تقی‌الدین تشکیل شده است. خانقاه تقی‌الدین دادا محمد ( -۷۰۰‌ق) بود. خانقاه و پله‌های محراب و منبر مسجد با کاشی‌های لاجوردی، فیروزه‌ای و کاشی معرق با نقش گره و طرح‌های اسلیمی، خطوط زیبا و مقرنس‌کاری تزئین شده است. جنوب صحن خانقاه صفحه به طول یازده متر و در جنوب آن گنبدی آجری قرار دارد و در فاصلۀ آن‌ها دیواری است که ازاره‌های آن با کاشی‌های فیروزه‌ای، لاجوردی، سیاه و اسلیمی‌های حنایی و فیروزه‌ای پوشانده شده است. گنبد بقعه چهار پنجره دارد. در داخل بقعه یک شمعدان گچی به‌شکل ستونی هشت‌ضلعی قرار دارد که نوک آن به‌شکل ستاره گچ‌بری شده است.