شاه یحیی
شاه یحیی (۷۴۴ـ۷۹۵ق)
از امیران آل مظفر، فرزند شرف‌الدین مظفر دوم، برادرزادۀ شاه شجاع و پادشاه یزد. در زمان حکومت شاه شجاع، مدتی در زندان به‌سر برد، اما بعد به حکومت یزد رسید و پیوسته برای دستیابی به حکومت و تصرف شیراز توطئه می‌کرد. با مرگ شاه شجاع (۷۸۶ق) اصفهان را تصرف کرد اما برای تصرف شیراز در مقابل زین‌العابدین جانشین وی، ناکام ماند. سرانجام پس از تصرف فارس به‌دست امیرتیمور، شاه یحیی از جانب وی به حکومت شیراز رسید (۷۸۹ق)، اما کمتر از شش ماه بعد، شاه‌منصور او را از شیراز عقب راند. با تصرف مجدد شیراز به‌دست امیرتیمور در ۷۹۱ق، به همراه فرزندان خود به خدمت او رسید اما تیمور آن‌ها را زندانی کرد و دستور قتل‌عام تمامی شاهزادگان مظفری، ازجمله یحیی، را صادر کرد. حافظ او را در اشعارش با عناوین یحیی بن مظفر، نصرت‌الدین شاه یحیی، و شاه نصرت‌الدین ستوده است.