شجره الخلد
شَجَرَة‌الخُلد
در لغت به‌معنای درخت جاودانگی. در قرآن، اصطلاحی که در آیۀ ۱۲۰ سورۀ طه آمده است. این واژه را شیطان به‌کار برده گویا می‌خواسته بگوید که در این درخت دو خصوصیّت جاودانه‌ماندن و فرمانروایی بی‌انقراض است که اگر پروردگارتان شما را از آن نهی کرده، برای این بوده که با ملکی جاودان در بهشت نمانید یا این‌که داشتن ملک جاودان مستلزم زندگی جاودان است. در کتاب مقدس، (سفر تکوین، باب ۲، آیۀ ۹) در داستان آدم به این درخت با تعبیرات «درخت حیات» و «درخت معرفت نیک و بد» اشاره شده است.