شوش، سکوی
شوش، سَکوی
از آثار معماری منحصر‌به‌فرد محوطۀ باستانی شوش در استان خوزستان، با قدمت حدود ۴۰۰۰پ‌م. به دورۀ فرهنگی شوش الف یا عصر روستانشینی جدید تعلق دارد. الگو و پیش‌نمونۀ معماری زیگورات در تمدن‌های عیلام و سومر است. در دورۀ فرهنگی شوش الف ساخت بناهای یادمانی و بزرگ و عام‌المنفعه رواج یافته بود و سکوی بلند شوش از نمونه‌های منحصر‌به‌فرد معماری و ساخت و سازهای حجیم این دوره است. بلندی بازماندۀ سکوی شوش یازده متر و طول هر ضلع آن ۷۰ متر است. ژاک دِمورگان، باستان‌شناس فرانسوی، در اوایل قرن ۲۰ آن‌جا را کاوش کرد. سکوی شوش، خشتی است و احتمالاً کاربری مذهبی داشته است. در پیرامون سکوی شوش یک گورستان بزرگ با حدود ۱۰۰۰ قبر وجود داشت.