قباله (حقوق)

قَباله (حقوق)
در لغت به معانی مواجهه، تعهد، عقد، ضمان، کفالت و حرفۀ قابلگی (مامایی). قِباله به کسر قاف، مصدر است و قَباله به فتح آن به سندی عادی گویند که در آن قِباله یعنی متن سند را می‌نویسند. قبالة‌الارض: قبول زمین موات یا زمین صلح است از حاکم شرع؛ بدین‌گونه که کسی به نحو مزارعه یا مساقات، قسمتی از زمین‌های یادشده را برای مدت معیّنی، تحویل بگیرد. این کار را تقبیل و تقبّل، و به فعلی که از دو طرف صادر شده، قباله گویند. عامل قباله، سهمی از محصول یا مال معینی را به حاکم شرع می‌پردازد.