مباهله

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
نسخهٔ تاریخ ‏۲۴ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۵:۲۳ توسط DaneshGostar (بحث | مشارکت‌ها) (جایگزینی متن - '\\3' به '<!--3')
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

مُباهله
(در لغت به معنی نفرین‌کردن یکدیگر) در اصطلاح قرآن، به درگاه خداوند نالیدن و درخواست از او برای مشخص‌کردن طرف حق از ناحق و طلب عذاب برای طرف ناحق. مفسران در تفسیر آیۀ ۶۱ سورۀ آل عمران (آیۀ مباهله) برآن‌اند که این آیه به مناظرۀ نصارای نجران با پیامبر (ص) اشاره دارد. این مسیحیان توصیف عیسی (ع) را در قرآن قبول نداشتند تا پیامبر (ص) به آنان پیشنهاد مباهله داد. اما آن‌ها با دیدن اخلاص و صدق پیامبر (ص) و همراهانشان به این امر راضی نشدند و با پیامبر (ص) صلح کردند و از ایشان خواستند تا بر دین خود باشند اما جزیه بپردازند و پیامبر (ص) نیز پذیرفت. روزی را که رسول خدا (روز ۲۱/۲۴/۲۵/۲۷ از ماه ذی‌الحجۀ سال ۱۰ق) به همراه امام علی (ع)، حضرت فاطمه (س) و امام حسن (ع) و امام حسین (ع) از مدینه بیرون رفتند تا با بزرگان نصارای نجران مباهله کنند، یوم‌المباهله گویند. به نظر برخی غسل، روزه و نیز نمازی مخصوص به شیوۀ نماز روز عید غدیر در این روز مستحب است. آیین مباهله به «وَر» و نیز «سوگندخوردن» از فرهنگ ایران باستان، و تحمل آزمون رنج‌آور برای اثبات حق یا بی‌گناهی خود (ordeal) در فرهنگ مسیحی و غربی بي‌شباهت نيست.